آنچه در این مقاله می‌خوانید
از گردشگری الکترونیک چه می‌دانید؟
منظور از گردشگری الکترونیک چیست؟ آیا گردشگری الکترونیک همان گردشگری مجازی است؟ آیا گردشگری الکترونیک همان رزرو آنلاین است؟ تفاوت بین گردشگری الکترونیک و گردشگری دیجیتال چیست؟
اینها تنها بخشی از سؤالاتی است که با شنیدن اصطلاح گردشگری الکترونیک به ذهن مخاطب خطور می‌کند. گردشگری الکترونیک (E-Tourism) که مخفف کلمه «گردشگری الکترونیک» است، این روزها همراه با کلیدواژه‌هایی مانند دولت الکترونیک، تجارت الکترونیک، کسب‌وکار الکترونیکی و… بسیار شنیده می‌شود.
قرارگرفتن کلمه الکترونیک در کنار گردشگری و بسیاری از کلمات دیگر به دلیل پیدایش و توسعه اینترنت است. حال باید بگوییم که گردشگری الکترونیک یا گردشگری دیجیتال نقطه تلاقی دو حوزه گردشگری و فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) است.
برای درک اهمیت گردشگری الکترونیک و استفاده از فناوری‌های نوین دیجیتال در گردشگری، ذکر این نکته کافی است که سازمان جهانی گردشگری سال 2018 را سال تحول دیجیتال نامید و از دولت‌ها دعوت کرد تا حوزه گردشگری را دیجیتالی کنند.
اکنون تصور سفر بدون استفاده از فناوری‌های دیجیتال برای بسیاری از مسافران غیرممکن است. گردشگری الکترونیک ساختار صنعت گردشگری را تغییر داده و مدل‌های کسب‌وکار و کسب‌وکاری را ایجاد کرده است که هیچ‌کس قبلاً به آن فکر نمی‌کرد.
مزیت‌های رقابتی گردشگری الکترونیک به این موارد محدود نمی‌شود و از مزایای اقتصادی گرفته تا تأثیر بر کمپین‌های بازاریابی گردشگری، بهبود تجربه سفر، کاهش هزینه‌ها، توسعه پایدار و غیره را نیز شامل می‌شود.
بیشتر بخوانید:
مقاصد برتر – گردشگری جهان
گردشگری الکترونیک چیست؟
بدانیم گردشگری الکترونیک یا گردشگری دیجیتال یعنی چه؟ ابتدا باید با مفهوم تجارت الکترونیک و کسب‌وکار الکترونیکی آشنا شویم و ببینیم منظور از فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) چیست؟
بر اساس کتاب گردشگری الکترونیکی:
فناوری برای مدیریت استراتژیک گردشگری نوشته دیمیتریوس بوهالیس، تجارت الکترونیک فرایند خرید، فروش، یا مبادله محصولات، خدمات یا اطلاعات از طریق شبکه‌های کامپیوتری از جمله اینترنت است.
بر اساس این کتاب، کسب‌وکار الکترونیکی (E-Business) تعریف وسیع‌تری دارد و نه‌تنها شامل خریدوفروش کالا و خدمات می‌شود، بلکه شامل ارائه خدمات به مشتریان، همکاری با شرکای تجاری، آموزش الکترونیکی و انجام معاملات الکترونیکی در یک سازمان می‌شود. پوشش می‌دهد
فناوری اطلاعات و ارتباطات مجموعه‌ای از سخت‌افزار و نرم‌افزار، شبکه‌ها و فناوری‌های انسانی برای توسعه، برنامه‌ریزی و نگهداری تجهیزات است. این سیستم‌ها با هم‌افزایی با یکدیگر، اطلاعات را به طور گسترده از طریق رسانه‌ها و از مکان‌های مختلف در دسترس قرار می‌دهند.
اکنون که با این مفاهیم اساسی آشنا شدیم، به سؤال اصلی باز می‌گردیم:
منظور از گردشگری الکترونیک چیست؟
دیمیتریوس بوهالیس، متخصص مدیریت استراتژیک و بازاریابی که تحقیقات زیادی در زمینه گردشگری الکترونیکی انجام داده است، در کتاب خود این تعریف را ارائه می‌دهد:
توریسم الکترونیکی یا گردشگری الکترونیکی (مخفف گردشگری الکترونیک) به معنای دیجیتالی کردن کلیه فرایندها و زنجیره‌های ارزش در بخش‌های مختلف صنعت گردشگری است که به سازمان‌ها اجازه می‌دهد تا کارایی و اثربخشی خود را به حداکثر برسانند.
در سطح تاکتیکی، گردشگری الکترونیکی شامل تجارت الکترونیک می‌شود و از فناوری اطلاعات و ارتباطات برای به حداکثر رساندن کارایی و اثربخشی سازمان‌های گردشگری استفاده می‌کند.
در سطح استراتژیک، گردشگری الکترونیک در تمامی فرایندهای کسب‌وکار گردشگری، کل زنجیره ارزش و همچنین روابط استراتژیک سازمان‌های گردشگری با همه ذینفعان، انقلابی تلقی می‌شود.
بنابراین، مفهوم گردشگری الکترونیکی شامل کلیه کارکردهای تجارت الکترونیک (به‌عنوان‌مثال تجارت الکترونیک، بازاریابی الکترونیکی، اقتصاد الکترونیک، خرید الکترونیکی، تولید الکترونیکی) و همچنین استراتژی الکترونیکی، برنامه‌ریزی الکترونیکی و مدیریت الکترونیک در تمامی بخش‌های صنعت گردشگری اعم از حمل‌ونقل، اوقات فراغت، مهمان‌نوازی، مدیریت،
سازمان‌های عمومی و غیره است.
ازاین‌رو، گردشگری الکترونیک سه بخش متمایز را ترکیب می‌کند:
مدیریت کسب‌وکار
سیستم‌های اطلاعاتی و گردشگری
به عبارت ساده‌تر، گردشگری الکترونیک به معنای استفاده از ابزارهای ارتباطی و فناوری اطلاعات در تمامی فعالیت‌ها، گرایش‌ها، روش‌ها و به‌طورکلی در تمامی بخش‌های صنعت گردشگری و هتلداری است. به‌گونه‌ای که امکان ارائه خدمات به‌صورت لحظه‌ای و در همه‌جا را فراهم می‌کند.
بوهالیس معتقد است که گردشگری الکترونیک روش‌های تولید، دسترسی و مصرف محصولات و خدمات گردشگری و همچنین سفارشی‌سازی و استراتژی‌های بازاریابی این خدمات و محصولات را تا حد زیادی تغییر داده و ایجاد، تبادل و پردازش اطلاعات را تسهیل کرده است.
در حال حاضر، فناوری‌های هوشمند این امکان را برای مسافران فراهم کرده است که با ایجاد محتوا، پلتفرم‌های بازخورد مشتری، رسانه‌های اجتماعی، وبلاگ‌ها و غیره از مصرف‌کننده صرف فاصله بگیرند و به بازاریاب، تبلیغ‌کننده و توزیع‌کننده تجربیات گردشگری تبدیل شوند و نقش مؤثرتری را ایفا کنند. نقش در این صنعت
تاریخچه گردشگری الکترونیک
مروری بر تاریخ صنعت گردشگری نشان می‌دهد که تولد واقعی گردشگری الکترونیک با ظهور سیستم‌های کامپیوتری در صنعت هواپیمایی در دهه 1970 مصادف شده است. قبل از ظهور رایانه‌ها، خطوط هوایی رزروها را به صورت دستی مدیریت می‌کردند و هتل‌ها موجودی آنها را با نوارهای رنگی چسبانده شده به دیوارها ردیابی می‌کردند. به محض اینکه اولین کامپیوتر الکترونیکی همه منظوره در سال 1946 وارد بازار شد، خطوط هوایی آن را پذیرفتند و American Airlines اولین سیستم رزرو خودکار خود را راه اندازی کرد. اما سایر خطوط هوایی و هتل‌های زنجیره‌ای شروع به استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات برای ساخت سیستم‌های رزرواسیون کامپیوتری بین دهه 1960 و 1970 کردند. پردازش اطلاعات و مدیریت توزیع متمرکز از دلایل اصلی استفاده این مشاغل از سیستم‌های کامپیوتری و فناوری اطلاعات و ارتباطات بود. در اواخر دهه 1980 بود که سیستم‌های توزیع جهانی وارد صنعت گردشگری شد و علاوه بر خطوط هوایی و هتل‌ها، آژانس‌های مسافرتی نیز وارد این عرصه شدند. با این حال، با گسترش اینترنت از اواخر دهه 1990، انقلاب عظیمی در بازار سفر و گردشگری ایجاد شد. از این تاریخ، فناوری اطلاعات و ارتباطات به تدریج در تمامی فرآیندها و زنجیره‌های ارزش گردشگری وارد شد و با تقویت آن، بستری برای توسعه گردشگری ایجاد کرد و آن را گردشگری الکترونیکی نامیدند. گسترش اینترنت راه‌های جدیدی برای توزیع و دسترسی مستقیم به گردشگران ایجاد کرد و باعث شد که پیکربندی صنعت گردشگری دستخوش تغییرات اساسی شود. با شروع قرن بیست و یکم، گسترش رسانه‌های اجتماعی و فناوری‌های تلفن همراه به طور چشمگیری راه‌های دسترسی مصرف کنندگان به اطلاعات و انجام معاملات را تغییر داد و در نتیجه ساختار قدرت و تعادل بین مصرف کنندگان و کسب و کارها را تغییر داد. در اوایل دهه 2010، حجم عظیمی از داده‌های آنلاین در صنعت گردشگری، کارشناسان این صنعت را بر آن داشت تا با پردازش و تبدیل این «داده‌های بزرگ» به دانش، تجربه گردشگری را غنی‌تر کنند و به درک عمیق‌تری از الگوهای رفتاری و ساختار این صنعت دست یابند.. دارند. اکنون فناوری‌های مورد استفاده در گردشگری دیجیتال 3 حوزه اصلی را ایجاد کرده‌اند: 1. ابزارها و سیستم‌های عملیاتی که توسط مشاغل گردشگری، کسب و کارهای هتلداری یا سازمان‌ها برای افزایش کارایی و رقابت استفاده می‌شود. 2. پلتفرم‌های مصرفی که توسط گردشگران برای جستجوی اطلاعات، برنامه ریزی سفر، خرید و به اشتراک گذاری تجربیات استفاده می‌شود. 3. ابزارهای توزیع که به عنوان واسطه بین گردشگران و مشاغل عمل می‌کنند. گردشگری الکترونیک در جهان صنعت گردشگری یکی از مهم‌ترین صنایع خدماتی در جهان است. بر اساس گزارش شورای جهانی سفر و گردشگری (WTTC)، سهم گردشگری در تولید ناخالص داخلی جهانی قبل از شیوع کرونا حدود 10 درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی بود و این صنعت توانسته نقش مهمی در اقتصاد جهانی ایفا کند. با ایجاد میلیون‌ها شغل علاوه بر گردشگری، فناوری اطلاعات و ارتباطات نیز یکی دیگر از صنایعی است که در چند دهه اخیر به سرعت در حال رشد بوده و توانسته است تمامی جنبه‌های زندگی از جمله سفر و گردشگری را درگیر خود کند. با گسترش بحران جهانی کرونا، رشد فناوری چند برابر شده و اکنون نمی‌توان زندگی بدون استفاده از فناوری‌های ارتباطی و ابزارهای دیجیتال را تصور کرد. برای بررسی تاثیر قدرت گردشگری الکترونیک بر اقتصاد، پلتفرم جهانی تریپ ادوایزر نمونه بسیار خوبی است. این پلتفرم که محلی برای انتشار نظرات مسافران است، اکنون به مرجعی قابل اعتماد در بین گردشگران تبدیل شده است و بسیاری از مسافران زمانی که قصد بازدید از یک شهر جدید یا امتحان یک رستوران جدید را دارند، ابتدا به تریپ ادوایزر و نظرات دیگران مراجعه می‌کنند.. گردشگران را می‌خوانند و بعد تصمیم می‌گیرند. طبق نتایج تحقیقات دانشگاه آکسفورد، تریپ ادوایزر می‌تواند بر بیشتر فعالیت‌هایی که مسافران انجام می‌دهند تأثیر بگذارد. بر اساس این تحقیق، در سال 2017، این پلتفرم نقش اساسی در افزایش تعداد سفرها ایفا کرد و گردشگران را به 15 درصد هزینه بیشتر تشویق کرد. رقمی معادل 80 میلیارد دلار آمریکا. این دقیقاً تأثیر گردشگری الکترونیکی است. اما تاثیرات گردشگری الکترونیک در جهان به این موارد محدود نمی‌شود. این مفهوم توانسته است نقشی کلیدی در موضوعات زیر ایفا کند: نقش گردشگری الکترونیک در تحقیق و توسعه گردشگری الکترونیکی به طور گسترده در مراحل تحقیق و توسعه محصولات یا خدمات گردشگری استفاده می‌شود. در سمت عرضه، امروزه منابع دیجیتالی زیادی در دسترس ذینفعان صنعت گردشگری وجود دارد که آنها را قادر می‌سازد تا حجم زیادی از داده‌ها را جمع آوری کرده و در مورد مشتریان (بالقوه) خود تحقیق کنند. این به نوبه خود به کسب و کارها و سازمان‌های گردشگری کمک می‌کند تا مشتریان خود را بهتر درک کنند و در نتیجه نیازها و خواسته‌های آنها را بهتر برآورده کنند. در سمت تقاضا، گردشگری دیجیتال در سال‌های اخیر گزینه‌های زیادی را برای گردشگران فراهم کرده است تا در مورد سفر خود تحقیق کنند
====================================
منبع: جهان گردش
